ارتباطات

سیستمهای ارتباطاتی توانمندیهای لازم جهت انتقال اطلاعات به سایر عناصر سیستم که به داده ها، دستورات و غیره نیاز دارند، را فراهم می آورد. عناصر سیستمی شامل قطعات فرستنده و دریافت کننده و واسطه انتقال می گردند. سیستمهای ارتباطاتی جهت باز پس گرفتن داده ها از سنسورها و آشکارسازها، رله کردن فرمان های کنترلی کنترلرهای سیگنال ترافیکی و سیگنال های ترافیکی، و تغییر پیامها بر روی نشانه های پیامی متغیر بکار می روند.

تنوعی از سکوهای تحویل جهت سیستمهای ارتباطاتی تهیه و تعبیه شده اند، که شامل سیستمهای کابلی (زوجهای سیم مسی مانند سیم تلفن، سیم های هم محور یا coaxial و فیبرهای نوری) و سیستمهای بی سیم (پخش زمینی، سیستمهای توزیع چند نقطه ای، سیستمهای ماهواره ای، و سیستمهای مخابراتی تلفن همراه) می گردند. انتخاب نوع سکوی تحویل بستگی به کارکرد مورد نظر دارد. تحولات مهمی که تاثیر شگرفی بر شکل گیری سکوهای آینده خواهند داشت، دیجیتالیزه شدن و فشردگی دیجیتالی دادها هستند.

رایج ترین سیستم ارتباطاتی کابلهای فیبر نوری می باشند، چرا که قابل اطمینان هستند. از مزایای عمده این سیستمها می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

·                                            سطح عملکرد و قابلیت اطمینان پذیری بالا

·                                            ظرفیت بالا برای انتقال تصویر و داده ها

·                                            نیاز اندک به خدمات نگهداری و تعمیرات

·                                            حداقل نیاز به نیروی متخصص جهت نگهداری آن

·                                            تصاویر ویدئویی با کیفیت بالا

·                                            حداقل آسیب پذیری نسبت به نویز و سایر فاکتور های معمول محیطی