مس های ریخته گری عموماً هادی الکتریسیته می باشند و در ساخت کابل ها ، اتصالات تقسیم کننده ها و سوئیچ مورد استفاده قرار می گیرند . عناصر ناخالصی تأثیر بسیار شدید در تقلیل هدایت الکتریکی داشته و از این رو در اغلب موارد سعی بر تصفیه و حذف ناخالصی ها می گردد . شکل تأثیر ناخالصی ها را در تقلیل خواص الکتریکی مشخص می نماید که در این مورد کاهش شدید هدایت توسط فسفر که به عنوان عنصر اکسیژن زدا در اغلب آلیاژهای مس بکار می رود حائز اهمیت می باشد . از طرف دیگر مس خالص به دلائل نرمی و مقاومت کششی بسیار کم و خواص ریختگی نامطلوب ( انقباض زیاد و سیالیت کم ) نمی تواند در ریخته گری مورد توجه قرار گیرد و ناخالصی هایی به دلیل ایجاد استحکام و بهبود شرایط ریختگی همواره در مس وجود دارند .
آلیاژهای مس که ضریب هدایتی نامطلوبی ندارند و ازمقاومت مکانیکی مطلوب بهره مند هستند در ساخت کابل های بزرگ بکار می روند ( که معمولاً آلومینیوم برنز با ترکیبات 10 تا 11% آلومینیم و ناخالصی هایی مانند آهن و سیلیسیم در چنین مواردی بکار می رود ) که دارای ضریب هدایتی حدود 40% مس خالص می باشد .
ریخته گری آلیاژهای هادی ، همواره به دلیل هدایت حرارتی زیاد و همچنین وجود ترکیبات اکسیدی که سیالیت آلیاژ را شدیداص کاهش می دهد . با اشکالات متعدد همراه می باشد . عملیات کیفی در مذاب توسط فسفر به میزان 1/0 درصد و سپس افزایش برور کلسیم Ca3B2 و یا لیتیم جهت حذف و تقلیل اکسیدها توصیه شده است . درجه حرارت ریخته گری بر اساس ضخامت قطعه ریختگی از C 1250 برای قطعات کمتر از یک سانتیمتر تا C 1150 برای قطعات به صخامت 4 سانتیمتر و بیشتر ، تعیین شده است.